monument

Το να κάτσω να γράψω για τους Jethro Tull (με όνομα παρμένο από τον  γνωστό Άγγλο γεωπόνο/εφευρέτη)κάτι που δεν έχει ξαναγραφτεί, είναι άτοπο. Άρα μας μένει καθαρά να γράψω από την οπαδική πλευρά  για κάποιο από τον πλούσιο κατάλογο της μπάντας. Και είναι μεγάλος ο κατάλογος. Αναμφισβήτητα, ο πιο  επιτυχημένος τους δίσκος είναι το ‘’Aqualung’’  του 1971, ένας δίσκος που έφερε πολλά νέα αυτιά στη μουσική της. Μετά από κάποιες δεκαετίες επαναλαμβανόμενων ακροάσεων της δισκογραφίας τους, καταλήγω ότι αγαπημένος μου δίσκος τους είναι ο επόμενος, το  ‘’Thick As A Brick’’ του 1972.

Μέτριο (από πλευρά σκληρότητας) ατσάλι. Acier Doux στα γαλλικά..  ADX όπως έχουν γίνει γνωστοί στο μεταλλικό κοινό. Οι Γάλλοι χεβιμεταλλάδες έχουν κάνει μια μακριά πορεία προσφέροντας ατσάλι εδώ και τέσσερις δεκαετίες ενώ το ότι κάποια από τα αυθεντικά μέλη φτάσανε στα 60 δεν τους απαγορεύει το να συνεχίσουν και (για) μια πέμπτη. Το συγκρότημα που ιδρύθηκε το 1982 έχει μόνο λαμπρό παρελθόν να επιδείξει. Ιδιαιτέρως, στη πρώτη του δεκαετία κυκλοφόρησε τέσσερα εκπληκτικά άλμπουμς.

Μπορεί στον υπόλοιπο πλανήτη το όνομα των Γιαπωνέζων Sperma να μην κάνει μεγάλη εντύπωση αλλά στα αυτιά ενός Έλληνα, όπως και να το κάνουμε, ακούγεται κάπως. Το συγκρότημα από το Kyoto γεννήθηκε το 1983  παίζοντας heavy metal και με την τριαντάχρονη τότε Ranko μπροστά από το μικρόφωνο. Από το πρώτο τους 7’’ έβγαζες κάποια σταθερά συμπεράσματα.

To Heavy Metal είναι ζωντανό και ενεργό 50 χρόνια μετά για πολλούς, πάρα πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς είναι ότι εξελίχτηκε σαν μουσική με διάφορα υποείδη για όλα τα γούστα. Κάποιες μπάντες σε όλα αυτά τα χρόνια  προχώρησαν τη μουσική μας ένα βήμα παραπέρα, κάποια με νεωτεριστικές ιδέες, με  πειραματισμούς, με συγχωνεύσεις με άλλα είδη μουσικής. Μερικά συγκροτηματα χάραξαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία και κάποια άλλα χάθηκαν στη λήθη. Οι Oxiplegatz του Alf Svensson δεν κατάφεραν να διακριθούν.

Βομβαρδιζόμαστε από doom metal κυκλοφορίες εβδομαδιαία. Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε τις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του heavy metal. Υπήρχαν λίγες αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, πολύ καλές μπάντες με επιρροές απο Black Sabbath, Pentagram, Candlemass, Saint Vitus, Trouble κ.α. Στα 90ς εμφανίστηκαν περισσότερες πάρα πολλές με την αρχή να κάνουν μπάντες που άνηκαν στις τάξεις της Rise Above και της Hellhound. Σαφέστατα υπήρχαν και άλλες πολλές όπως για παράδειγμα οι Solitude Aeturnus, οι Solstice και γενικότερα αυτό που ονομάστηκε epic doom metal.

Pennsylvania, 1986. Δεν ήταν περιοχή με μεγάλη metal σκηνή. Λίγες μπάντες, σχεδόν όλες σε πιο heavy/power καταστάσεις. Την ίδια χρονιά δημιουργούνται οι Lethal Prayer με σκοπό να ακολουθήσουν πιο ακραία μονοπάτια.  Αρχηγός ο κιθαρίστας Belial (Koblak).  Μοναδική σύνθεση από τα 80ς είναι το ορχηστρικό ‘’ Ad Majorae Satanas Glorium’’ του 1988 που τελικά μπήκε στο ντεμπούτο τους. Αρκετές  αλλαγές σε μέλη με μοναδικό συμπαραστάτη τον Leviathan στα φωνητικά.

Πόσο μαγικό και ελκυστικό σας ακούγεται μια μπάντα να ξέρει από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε, πότε θα έρθει το τέλος του; Θα μπορούσε να είναι τυχαίο γεγονός (ή μια ιστορία που  δημιούργησαν οπαδοί που συμπορεύτηκαν με τη μπάντα από την γέννηση της) αλλά κάτι τέτοιο ΙΣΩΣ συνέβη στους Φιλανδούς Barathrum. Ξεκίνησαν το 1991 (πιο πριν σαν Darkfeast) και άρχισαν να ηχογραφούν αρκετά demos προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον δικό τους ήχο. Οι Φιλανδοί, όπως και οι χώρες της Μεσογείου είχαν πολύ διαφορετικό ήχο από τον κλασσικό της υπόλοιπης Σκανδιναβίας.

Το Grindcore δεν είναι απλά ένα άλλο υποείδος μουσικής. Είναι τρόπος ζωής, φιλοσοφία, διασκέδαση, χιούμορ και πολλά άλλα τα οποία συμπεριλαμβάνονται και εκφράζονται με τον πλέον ακραίο τρόπο. Ήχος και στιχουργικό περιεχόμενο στο κόκκινο, σίγουρα όλα εκτός ορίων. Για λίγους.  Σαν τις ταινίες τρόμου. Οι περισσότεροι τις αποφεύγουν αλλά αυτοί που λατρεύουν τέτοιου είδους ταινίες, έχουν σχεδόν δει τα άπαντα που αξίζουν και όχι μόνο.

Το Αμερικάνικο Power Metal ήταν ανέκαθεν σκληρότερο του Ευρωπαικού. Στας Ευρώπας  ίσως να το χαρακτηρίζαμε και power/thrash.  Χιλιάδες μπάντες έπαιξαν δυναμικό, τρελαμένο metal στην Αμερική αλλά μόνο μια (που γνωρίζω εγώ)  αυτονομάστηκε...Powermad. Τα παιδιά της Minneapolis ξεκίνησαν το 1984 παίζοντας σκληρότερα χρόνο με το χρόνο μιας και εκείνη την εποχή οι μπάντες συναγωνιζόντουσαν μεταξύ τους όσο αφορά τη δύναμη (και κάπως έτσι προέκυψε το thrash metal). Το κουαρτέτο ήδη είχε δημιουργήσει τις πρώτες του συνθέσεις το 1985 ενώ ακολούθησαν και μεταγενέστερες στα επόμενα δυο χρόνια.

Προσφάτως, οι Δανοί Witch Cross κυκλοφόρησαν το τρίτο τους  δίσκο, το δεύτερο μετά την επανασύνδεση τους το 2011. Ανήκουν στη κατηγορία των συγκροτημάτων  που αναζητούν τη δεύτερη ευκαιρία από τους εαυτούς τους αλλά και τους οπαδούς. Το παρόν τους είναι τουλάχιστον αξιοζήλευτο χωρίς βέβαια να τίθεται θέμα σύγκρισης με το εκπληκτικό εκείνο ντεμπούτο του 1984, το ‘’Fit For Fight’’. Επηρεασμένοι όσο δεν πάει από το ήχητικό κύμα του new wave (metal) που ευδοκιμούσε στην Αγγλία στις αρχές των 80ς, η ίδια η μπάντα έπαιζε ανάλογα, απλά ήταν από Δανία.